วันศุกร์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2554

เจ้าบท เจ้ากลอน

เขียนบทความเกี่ยวกับการศึกษาเป็นหน้าที่ค่ะ แต่ถ้าถามว่าอยากเขียนอะไรที่เขียนแล้วมีความสุข นี่เลย บทประพันธ์ โดยเฉพาะ บทกลอน ชอบมาก เขียนมาตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่น (เคยแอบเขียนจีบเพื่อนในห้อง แบบไม่ให้เค้ารู้ว่าใครเขียน) แต่ไม่ได้จบเอกภาษาไทยนะคะ ตอนนี้ก็มีบทกลอนที่เขียนไว้พอประมาณ ส่วนใหญ่เขียนเพื่อใช้ในงานของการเป็นพิธีกรบ้าง เนื่องในโอกาสต่างๆบ้าง จากบทกลอนตอนหลังก็นำมาพัฒนาเป็นบทเพลง แต่พอทิ้งไว้นานๆเข้าก็ชักจะเรื้อ คลังคำไม่ค่อยจะมีแล้ว อยากมีเพื่อนที่คิดคล้ายกันมาแลกเปลี่ยน หรือพากันลับฝีปาก(กา) เผื่อจะเกิดแรงบันดาลใจสร้างผลงานใหม่ๆขึ้นมาบ้าง ผลงานบทกลอนของศน.เบ็ญ

4 ความคิดเห็น:

  1. กลอนสั้นๆที่เขียนเล่นกับเพื่อนสมัยสาวๆค่ะ

    กุหลาบแดงแฝงนิยามแห่งความรัก
    ตอกสลักรักแนบใจแม้ไกลห่าง
    สีกุหลาบ ดอกนี้ ไม่มีจาง
    ก็เหมือนอย่าง รักนี้ ไม่มีแปร

    ตอบลบ
  2. ฉันรัก สีม่วงหมอง ของดอกรัก
    เหมือนที่รักใครคนหนึ่งซึ่งชาเฉย
    รักในความเหินห่างและเฉยเมย
    รักความอาย เมื่อครั้งเคยอยู่ใกล้กัน

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ6 มีนาคม 2554 เวลา 14:04

    เล่นกับไฟ ไฟไหม้มือ คือผลลัพธ์
    ครกย่อมทับ คนพิเรน เข็นขึ้นเขา
    เล่นกับรัก รักตลก หักอกเอา
    คำคนเก่าจึงว่าช้า พร้าเล่มงาม
    ....คนละเรื่องเดียวกัน.........

    ตอบลบ
  4. วันนี้ เห็นโรงเรียนใกล้ๆจัดอำลาอาลัยให้เด็กที่รียนจบ เลยนึกถึงกลอนบทนี้ขึ้นมาได้ เขียนตั้งแต่สมัยเป็นครู 20 กว่าปีมาแล้ว "กลอนลา ป.๖"

    ก เอ๋ย ก ไก่ จำได้ไหม หกปีก่อน ครูพร่ำสอน ให้อ่านเขียน เรียนหนังสือ
    ครูเคี่ยวเข็ญ ให้ฝึกหัด คัดลายมือ เลขยากยาก ให้ฝึกปรือ อยู่ทุกวัน
    ก่อนเข้าเรียน ครูอบรม บ่มนิสัย ยึดระเบียบ วินัย อย่างแข็งขัน
    ใครทำดี ให้คำชม เป็นรางวัล ใครดื้อรั้น ก้นอาจลาย ด้วยไม้เรียว
    แต่ละชั้น แต่ละปี ที่ผ่านพ้น จากเด็กเด็ก แสนซุกซน และแสบเซี้ยว
    ถูกกล่อมเกลาให้ฉลาดและปราดเปรียว เผลอเดี๋ยวเดียวเธอเรียนจบครบหกปี
    ครูควรจะ ดีใจ ใช่ไหมนะ ที่พรุ่งนี้ ครูจะ หมดหน้าที่
    หลังจากแจว เรือจ้างมา ห้าหกปี ถึงวันนี้ เรือถึงฝั่ง สมดังใจ
    เพียงส่งเธอ แล้วครู หันเรือกลับ เพื่อไปรับ นักเรียน รุ่นใหม่ใหม่
    ตัดให้หมด ความรัก ความห่วงใย แต่ทำไม ครูโหยหา และอาวรณ์
    สายใยรัก จากใจครู สู่ใจศิษย์ เป็นส่วนหนึ่ง ของชีวิต เกินถอดถอน
    ความผูกพันที่เหนียวแน่นไม่แคลนคลอน พาหัวใจ ให้สะท้อน และอาลัย
    อยากเห็นเธอ สมหวัง ดังตั้งจิต อยากเห็นเธอ มีชีวิต ที่สดใส
    อยากเห็นเธอ เข้มแข็ง แกร่งเกินใคร ครูจึงขอ เป็นแรงใจ ให้ทุกคน
    ก้าวไปเถอะ ครูส่ง เธอตรงนี้ โลกข้างหน้า อาจมากมี ความสับสน
    ขอความดี ความขยัน ความอดทน และความเก่ง พาเธอพ้น หมู่ภัยพาน
    ศนเบ็ญ

    ตอบลบ